Lieve collega, juf, meester, begeleider, vakdocent, coach, schoolleider en trainer,

Ik val maar gelijk met de deur in huis. Durf jij je eigen levenslessen aan te gaan? Durf jij aan jezelf te werken? Of loop je weg als het te dichtbij komt?
Heb jij de moed om je als mens verder te ontwikkelen, zodat je niet alleen een fijner mens wordt, maar ook beter in je werk met kinderen?

Jezelf ontwikkelen. Je doet je werk, ontzettend je best, je maakt overuren en maakt daarbovenop nog je pop (persoonlijk ontwikkelingsplan) voor het aankomende functioneringsgesprek en je licht het zo toe dat het weer mooi wordt goedgekeurd. Het gaat goed, jij tevreden, directie tevreden en we gaan door.

Maar voel jij ook wel eens dat het teveel wordt? De groeiende en verschillende verwachtingen van bovenaf, het gedrag van de kinderen, het gedrag en de verwachtingen van de ouders, de administratieve rompslomp, de vernieuwingsidealen, de (ongrijpbare) groepsdynamiek, de persoonlijke en collectieve doelen? Voel jij ook dat het allemaal een beetje aan de oppervlakte blijft?
Ik mis die diepte. Maar helaas, op dit moment kunnen we het huidige onderwijssysteem niet even omgooien en zorgen voor een systeem waarin iedereen een goed welbevinden heeft. Het tegenovergestelde is gaande, volgens de Algemene Onderwijsbond krijgt een op de vijf leraren een burn-out in zijn carrière.

Laten we hopen dat jij daar niet bij zit. Maar ik zie wel wat het allemaal van je vraagt en dat de stresslevels hoger worden. Dat je je welbevinden moet verbeteren, staat als een paal boven water. En dat jij de enige bent die dat kan doen, is helaas ook waar. Maar dat is best eng. Want wat gaat het met je doen? Als ik het oude loslaat komt er iets nieuws en onbekends voor in de plaats. Het vergt moed om bij jezelf naar binnen te kijken. En geloof me, je komt altijd wel weer ‘iets’ tegen. Toch weet je zelf heel goed wat je moet doen om je welbevinden te verbeteren.

Naar jezelf kijken kan alleen als je gelooft in jezelf, gelooft dat je de kracht hebt om te veranderen en wanneer je accepteert dat het oke is hoe je nu bent. Maar helaas is dit voor veel mensen al een hele opgave. Toch als je deze drie voorwaarden niet meeneemt, heb je nog een lange weg te gaan.

Begin eens met het kijken naar (leerkracht)gedrag van jezelf in een bepaalde situatie. Neem jouw reactie op de stoorzender van de groep. Ga je voor: ‘wat ben jij vervelend, zeg!’ of ‘ik vind je gedrag erg vervelend’? Het kan zijn dat je al zover bent dat het kiezen voor de laatste optie voor jou automatisme is geworden. En het is zo ontzettend belangrijk om het gedrag te scheiden van het ware kind. Want het kind is nooit zijn gedrag! Maar heb je er wel eens bij stil gestaan dat het voor jou ook geldt? Jij bent niet je (leerkracht)gedrag, maar je ‘ware ik’. Bepaald gedrag laat je zien omdat daar iets aan ten grondslag ligt. Soms zijn we ons er bewust van, soms niet. Hetzelfde geldt voor onze emoties en gedachten. Je hebt ze, maar bent ze niet. Maar wat we als gevolg laten zien is (nog te) vaak in de ogen van onze omgeving (en onszelf), wie we zijn. Behalve voor die eerlijke kinderen. Zij zien (en niet alleen de hooggevoelige kinderen) wie wij zijn. Onbewust zien zij of ons gedrag overeenkomt met onze ‘ware ik’. Maar ik hoor het je zeggen, mijn ‘ware ik’? In hoeverre jij je daarvan bewust bent hangt af van je eigen bewustzijnsniveau. Maar ga even bij jezelf naar binnen en je weet of je dichtbij bent of ver verwijderd.

Weet dat hoever je bewustzijnsniveau ook reikt, jij hebt de regie over je eigen leven. Dus accepteer dat je kan veranderen als je voelt dat het nodig is. Willen veranderen komt pas daarna. Weet dat je het kan! We leven tenslotte in een wereld waarin verandering het enige constante in ons leven is. Dus om zoveel mogelijk met de stroom mee te kunnen gaan, blokkades te voorkomen en je levensenergie te laten vloeien, verander!

Ik heb het gedaan, steeds weer de moed hebben om naar binnen kijken, mijn levenslessen aan te gaan, niets weg te stoppen en te handelen vanuit mijn hart, ook al staat het haaks op de verwachtingen van de huidige maatschappij en van jezelf. Dat het goed is (geweest) kan ik voelen, maar net zo belangrijk is de bevestiging van de kinderen. Kinderen van verschillende leeftijden die laten zien dat ze je innerlijke werk waarderen en uiteindelijk laten zien dat zij dat ook kunnen. Die kinderen durven zich te ontwikkelen. Wat je geeft, krijg je terug. En dat zal altijd zo blijven gaan…

Liefs juf Laura

P.S. weet dat je het zelf moet doen, maar nooit alleen!