Ook zo toe aan rust? Of ben je toe aan de volgende stap: innerlijke rust?
Les geven in rust, rustlessen. Ik ging er altijd vanuit dat het gewoon goed was om te doen voor kinderen, leerkrachten, iedereen eigenlijk. Maar nu ben ik erachter dat het nodig is. Echt noodzakelijk.
Ik heb lang getwijfeld hoe ik deze lessen zou invullen en zou noemen, maar langzaam aan heeft het vanzelf vorm gekregen. Een kwestie van volhouden, hard blijven werken en vertrouwen hebben.
Vaak heb ik gezegd en geschreven dat het hoofddoel van rustles innerlijke rust en ontspanning is. Dat is ook zo. Maar hetgeen wat me elke les raakt is het bewustzijn van de kinderen. Ze weten al zoveel. Die innerlijke kinderlijke wijsheid die zo dicht bij ieders waarheid staat. Tijdens momenten van rust kunnen ze daarbij! Maar om de een of andere reden is het bij veel kinderen ver weggestopt. We hoeven ze alleen maar te helpen herinneren. Herinneren dat ze die wijsheid hebben en erop kunnen vertrouwen. We moeten voorkomen dat het nog verder weggestopt wordt doordat ze andere ‘waarheden’ aangeleerd krijgen dan de waarheid die ze diep van binnen voelen en (her)kennen. Want mijn ‘herinnering’, diepe innerlijke wijsheid en waarheid zegt dat engelen bestaan. De juf op school leert me tijdens het voorlezen van een verhaal dat dat niet echt is. Ik begin aan mezelf te twijfelen en om maar niet buiten de boot te vallen, neem ik de waarheid van de juf aan. Zij zal het wel weten. Aan jezelf twijfelen op zo’n jonge leeftijd is funest. Niet alleen je positieve zelfbeeld en zelfvertrouwen valt weg, maar vertrouwen op je eigen wijsheid en kennis wordt met de dag moeilijker. Ook het vertrouwen in de wereld om je heen zal afnemen, want het zal dan wel waar zijn, maar het voelt niet helemaal goed. En dan ben je nog maar vier.
Dit zijn dingen die gebeuren zonder dat je er erg in hebt. Maar zoals kinderen hun eigen waarheid kunnen voelen en (her)kennen kunnen ze dat ook met die van jou. Alles wat je bent en uitstraalt zullen ze een plek geven binnen hun belevingswereld. Wil je de kinderen iets leren? Zorg dan dan het overeenkomt met elkaar! Het is geen kwestie van lesgeven en hoofden volstampen met kennis. Of met je enthousiasme mensen overtuigen dat aura’s en engelen wel degelijk bestaan. Af en toe voelt het alsof de buitenwereld zo naar mijn werk kijkt.
Maar nee, zo werkt het niet.
Ik ben er. Met mijn hele ‘zijn’. Ik vertel kort over energie, chakra’s, aura’s etc. en de rest is aan de kinderen. Ze voelen diep van binnen dat wat ik ze vertel, laat voelen en wat ik uitstraal overeenkomt met hun waarheid. En van daaruit gaan ze eigen ervaringen koppelen aan kennis die ze hebben (verkregen). Missen ze een stuk? Geen zorgen, als je er gewoon bent zullen ze je alles vragen wat ze nodig hebben. Zo niet, dan vinden ze het antwoord zelf of bij een ander. Vertrouwen hebben in het kind is niets anders dan dit.
Na een rustles op een middelbare school kreeg ik alleen maar positieve reacties van de kinderen. Het voelt zo fijn om even rustig te worden. Om niks te hoeven. Om helemaal jezelf te mogen zijn. Je hoeft zelfs niet na te denken. Alleen maar te zijn. Je overgeven aan jezelf.
De mensen die dat moeilijk vinden zijn de mensen die liever de controle vasthouden. Maar houd je dan wel de controle vast? Eigenlijk ben je met het tegenovergestelde bezig. Jouw verstand en ego (die niet buiten de boot willen vallen) hebben de controle. Maar jij? Jijzelf, de persoon die je diep van binnen bent? Jouw zijn, je sterke ziel die in verbinding staat met het grote innerlijke veld van intelligentie, liefde, creativiteit, schoonheid en vreugde? Misschien af en toe. Maar zou het niet fijn zijn als dit onze staat van leven zou zijn? Vanuit rust kan je altijd bij deze intelligentie, liefde, creativiteit en vreugde. Hoeveel moois zouden we dan wel niet kunnen bereiken?
Nu we het toch hebben over kennisoverdracht, waarheden, feiten en lessen die gegeven worden. Vraag een willekeurig iemand naar chakra’s en er hangt een oordeel aan bijv. verbinding met hindoeïsme, boeddhisme, m.a.w. onwetendheid. Zoals bij vele onderwerpen trouwens.
Tijdens de rustles zegt Vera van 13:
‘Maar Laura, eigenlijk heeft het niks met religies, geloven of zweverigheid te maken’.
Inderdaad. Het is er gewoon. Het is. En het is aan ons hoe we met onze energie omgaan. Ontkennen heeft geen zin, je ontkent toch ook niet dat je lichaam water nodig heeft? Kan je dat zien? Niet specifiek, maar we kunnen het allemaal voelen in de vorm van dorst.
De tijd is nu gekomen dat iedereen moet gaan voelen wat hij zelf nodig heeft. Net als het gemotiveerde kind op zoek naar kennis.
Maar kunnen wij dat nog wel? Voelen wat je nodig hebt? En vervolgens jezelf geven wat je nodig hebt? Dat is lastig. Omdat de meeste van ons dat nooit geleerd hebben.
Maar laten we dit van de kinderen leren.
Rustles. Je ervaart innerlijke rust en ontspanning. Je bewustzijnsontwikkeling wordt vergroot. Maar het komt allemaal vanuit je mooie zelf. Jij bent de enige die precies weet wat je nodig hebt en hoe je dat moet verkrijgen. En je vertrouwt erop.
